پنجم فروردین، روزی که طبیعت در داراب آغوش خود را به روی مردمانش می‌گشاید.
در این روز ، نسیم بهاری با عطر گل‌های وحشی درهم می‌آمیزد و زمین، جامه‌ای سبز بر تن می‌کند تا میزبان قدم‌های شاد و پرامید مردم داراب باشد. مردمان این دیار، با دلی سرشار از زندگی، راهی دشت‌ها و کوه‌ها می‌شوند؛ گویی طبیعت، آن‌ها را به رقص با آواز پرندگان و زمزمه‌ی جویبارها دعوت کرده است. روز داراب، نه تنها جشنی برای چشم‌ها و جان‌ها، بلکه روایتی‌ست از پیوند دیرینه‌ی انسان و خاک، که در هر نفس و هر نگاه تازه می‌شود.
