معلمی که خدمت بزرگی به جامعه ی عشایر ایران و داراب برای سواد آموزی کرد.
به ایلش مفتخر بود و یادمان داد ، “پشتِ کوهی بودن” اصطلاحِ غلطِ عده ای است که نمی دانند در دل طبیعت زیستن و با خورشید بیدار شدن و با ماه به خواب رفتن چه اصالت و فخری به ارمغان می آورد.
او مدتی در مدارس داراب به تدریس و پرورش استعدادهای منطقه پرداخت و تا آخر عمر، خاطرات دوران داراب را با شوق و افتخار در مجامع مختلف به زبان می آورد.
شایسته است مسولین شهرستان جهت پاسداشت این مرد بزرگ آموزش ایران، خیابان و یادمانی به نام او تدارک بینند.
یادش گرامی
