طرز تهیه‌ی حلوای قُرصی پامَنبری دارابی به قدمتِ تاریخ داراب

طرز تهیه‌ی حلوای قُرصی پامَنبری دارابی ، به قدمتِ تاریخ داراب

رباب احمدی : تی داراب رسم بوده و هَس که پَسینِ تاسوعا، یَنی شوُ عاشورا، زن و زولای دارابی حلوای نذری قُرصی پامَنبری دوُروُس بُکُنن. هم اَ دوُر بِدَن اَ دَر و همسایه، و هم یَی خورده‌ی بِوَرن اَ پای مَنبرای امام حسینی.
طرز تهیه‌ی حلوای قُرصی پامَنبری دارابی:
مواد لازم:
آرد گندم/ روغن خوبو(اگه نداشتین روغن نباتی جامد، اگه اوُ هم نبود دیَه هوُم روغَنای مایع)، شکر، دارچینی، پودر نارگیل(نداشتینَم باکی نی)، گلاب.
(اگه هیچی نداشتین، دیَه چِشِ زنده‌ی بِرین راه دَنگوُن گَز بُکنین
اوّل بایَه شیره‌ی شکر دوُروُس بُکنین.
شَکرا با یَی خورده‌ی آوُو میریزیم تی هم و خوووب شَه‌هم می‌یَریم که حل بشه. اگه شَکر نداشتین اَ لَمه قندای که مالِ سَرِ قندِ مارسِلو شوکوندودین با قندِشکَن، پَس‌اُفت کَردینَم میشه شیره دوُروُس بُکُنین.
شیره نَیخواد خیییلی مَشت بشه، هَیم قَد که اَ میوُنِ دوتای انگشت‌ِتون بچَسبه و چِکِنه بِشه و اَ دَرا بیاد بَسِش هَه.
آردِ گَندُمو میویزیم با اَلکِ ریزُو تا اگَه لوُک و پوُکِ چی داخلِش هَه، بِرَه اَ دَر.
خوُ حالا مای تووَه‌ی پهنِ بُزرگو میذَریم اَ ری تَش یا اُجاغِ گاز و آردا میریزیم اَ توش و با شعله‌ی کم و ملایم، هَیطوُ شَه هم می‌یَریم تا خوووووب آردو بو بُخوره. وقتی حسابی بو خورد اَ مشام‌ِمون، دیَه اَ ری شعله می‌یریم پایین و پهن میکنیم اَ تی مَجمه تا خُنُک بشَه.
وقتی خُنُک شد، کوپ میکنیم و میوُنِش گوُدَکی و بعدا” اَ تی گوُدو روغنِ خوبو یا نباتی یا مایِعو آوَکیو، میریزیم و پنجال شه می‌یریم. بعد شیره‌ی شکر میریزیم و مُشت و مال میدیم حسابی تا جوُنِش اَ حال بیاد، حالا نوبه‌ی بوخوشی هَه، گُلاب میریزیم و میمالیم اَ هَمدیَه و داخل که شدن، دیَه کَفِ یَی مَجمه‌ی کتابی مستطیلی چارکُنجی چرب میکنیم و لوُکِ خمیرا میذَریم اَ تی مَجمه و پهن میکنیم صاف و صوف سرتاسرِ مَجمه.
دیَه دارچینی میپاشیم و پودرِ نارگیل و میذَریم تا بَعل اَ هَمدیَه بدَه، بعد می‌یَیم با کاردِ مُسّه‌چوُغی لوز لوزی وا میکَنیم اَ روش و آماده هَه. تزیینِش دیَه دَسّ خودِمون، هرکه هرجور دلِش کَشید.
حالا یَی چَن تا دوُری کوچوک هم یَی تکه وَرمیدَریم بِرَی پای مَنبرِ امام حسینی که با شمعِ بلوری، شمع گچی، بِریم اوُنجاها و:
الَه بیا نذرِت اَدا کُن، بیا شمعِت گِرا کُن!
شمعِ ننَه‌ی مهدی
رفتِ اَ تویِ دَلّی
اگَه بِرَی نون گرفتن هَه، بچَه‌ی کوچوکِ نذری دَریم، نونِ چورَک یا نونِ جزایری و حلوای قُرصیا میوَریم اَ تی امومزده و پای ضریح، بَچوُ میخواوُونیمِش و نونو اَ قَد و بالاش توُ میدیم و بعد نونا و حلوای قُرصی میذَریم اَ لاش و یکی یکی تارُفِ مَردُم میدیم، نَرَنگ هَه. ای اسمِش هَه:( بَچوُ شَه نون گرفتن).
نذرتون قبول و التماس دعای فراوان!